ตอนที่ 12

"แล้วอีกอย่างนะรอนกระดาษที่สอดอยู่ข้างในเฟลอร์ก็ไม่ได้เขียนชื่อด้วยว่าให้ใคร" เฮอร์ไมโอนี่เสริม
"แต่ไม่เป็นไรหรอกรอนหนังสือเล่มนั้นน่ะฉันยกให้ ไม่ต้องเครียด" แฮร์รี่พูดบ้าง
"เออ..หวังว่าเราจะไม่มีเรียนกับสลิธีรินบ่อยนักนะ" รอนตั้งความหวัง
"เสียใจรอนมักกอนนากัลเพิ่งแจกตารางสอนเมื่อกี๊ เรามีเรียนกับสลิธีรินเกือบทุกคาบ" เฮอร์ไมโอนี่บอก
"โอ้ยทำไมฉันถึงซวยแบบนี้นะ"

# # #
สองสามวันต่อมาแฮร์รี่และรอนไม่ค่อยจะได้เห็นเฮอร์ไมโอนีบ่อยนักเพราะเธอเอาแต่อยู่ในห้องสมุด
"เฮอร์ไมโอนี่อ่านอะไรในห้องสมุดน่ะ" รอนถาม
"เห็นบอกว่าโทรล์อะไรพวกนี้น่ะ" แฮร์รี่ตอบ
"อีกและโทรล์อีกแล้วหรอ" รอนพึมพำ แฮร์รี่ยักไหล่เฮอร์ไมโอนีปีนเข้ามาและมาสมทบ
"เฮ่อเหนื่อยจริงๆเลยนะ" เธอเริ่มพูด
"แล้วจะอ่านหนังสือทั้งวันทำไมล่ะ" แฮร์รี่ถาม
"ช่วยไม่ได้" เฮอร์ไมโอนี่พูด
"ช่วยไม่ได้อะไร" รอนถาม
"ป่าวๆ" เฮอร์ไมนี่รีบตอบ "ไปนอนแล้วนะเหนื่อยจริงๆ"
"อะไรวะ" รอนงง
+ + + +
"อะไรนะเฮอร์ไมโอนี่ไปห้องสมุดแต่เช้าเลยหรอ" แฮร์รี่ตะลึงอะไรกันที่ทำให้เฮอร์ไมโอนี่บ้าห้องสมุดขนาดนี้
"ใช่ก็ไม่มีใครเห็นเลยอะ" รอนตอบ "เออแฮร์รี่ตอนอาหารค่ำมีงานเลี้ยงด้วยล่ะ"
"งานเลี้ยงอะไร"