ตอนที่ 7

แฮร์รี่เดินมาที่ห้องนั่งเล่นกริฟฟินดอร์ผู้คนบางตาเขารู้สึกหิวและท้องว่างเปล่าและโล่งๆยังงัยชอบกล รอนไปนอนแล้วแฮร์รี่เห็นแต่เฮอร์ไมโอนี่นั่งอยู่กับหนังสือ4-5เล่มที่เธอยืมมาจากห้องสมุด
"เฮ้ แฮร์รี่" เฮอร์ไมโอนี่โบกมือให้ แฮร์รี่ยิ้มแบบฝืนนิดๆให้เขาไม่อยากคุยกับใครตอนนี้เลยแต่เฮอร์ไมโอนี่ก็วิ่งมาหาแล้ว
"เล่าให้ฟังมั่งสิ" เฮอร์ไมโอนี่ขอร้อง
"ผิดหวังอย่างรุนแรง...พอใจยังล่ะ" แฮร์รี่ตอบ
ตอนแรกเฮอร์ไมโอนี่ก็รู้สึกดีหรอกที่โชไม่ตอบรักแฮร์รี่เพราะว่าเธอจะได้ไม่ต้องไปบอกรักมัลฟอยแต่พอเห็นแฮร์รี่แบบนี้แล้วเธอยังยอมบอกรักแครบด้วยเลย
"แล้วตอนนี้เธอรู้สึกยังงัย โกรธ เบื่อ เสียใจ หิวหรือว่าดีใจล่ะ" เฮอร์ไมโอนี่พยายามใหม่
"หิว"
"งั้นไปเอาอาหารที่ครัวมากินกัน" เฮอร์ไมโอนี่แนะนำ
แฮร์รี่ได้แต่พยักหน้า เฮอร์ไมโอนี่เป็นอะไรๆไปน่ะทำไมไม่โกรธแถมยังพาไปที่ครัวอีกจะต้องมีอะไรแน่ๆเลย
พอไปเอามาแล้วแฮร์รี่กับเฮอร์ไมโอนี่ก็หอบเอาอาหารที่ได้มาไปที่ห้องนั่งเล่นกริฟฟินดอร์
"นี่เฮอร์ไมโอนี่..เธอทำไมดูมีความสุขจังล่ะ" แฮร์รี่ถามพลางกินไปด้วย
"เออ..." เฮอร์ไมโอนี่เงียบไปซักพัก "เดี๋ยวพรุ่งนี้เธอก็รู้"
"แค่นี้ก็บอกไม่ได้เชียวหรอ" แฮร์รี่ถาม
เฮอร์ไมโอนี่ได้แต่ส่ายหน้า แล้วแฮร์รี่ก็เล่าเรื่องโชให้ฟัง
+ = + = += +
แฮร์รี่รู้สึกดีขึ้นนิดหน่อยที่เฮอร์ไมโอนี่มาคุยด้วย อย่างน้อยเขาก็มีเพื่อนแหละนะ
"แฮร์รี่เรื่องโชเป็นไงบ้าง" รอนถาม
"ไม่ค่อยดีหรอกรอน โชเค้าไม่ชอบฉันหรอก" แฮร์รี่ทำใจได้แล้ว
"ฮ้า!! ไม่นะ" รอนร้อง
"ทำไมหรอ" แฮร์รี่ไม่เข้าใจ
"ก็เพราะว่ารอนจะต้องไปบอก..." เสียงหนึ่งโพล่งออกมาเฮอร์ไมโอนี่นั่นเอง
"บอกอะไร" แฮร์รี่ถาม
"บอกรักมัลฟอย" รอนเป็นฝ่ายตอบเอง "โถ่ ไม่บอกไม่ได้หรอเฮอร์ไมโอนี่"
"แต่เธอตั้งเองนะ" เฮอร์ไมโอนี่เตือนรอนและเล่าให้แฮร์รี่ฟังนั่นทำให้แฮร์รี่หัวเราะได้นานพอควร
"เอาตอนไหนล่ะ" รอนถาม
"วันนี้เถอะจะได้จบๆ" แฮร์รี่ช่วยคิด
"นั่น! มัลฟอยมาแล้ว" เฮอร์ไมโอนี่ร้อง